Lock down

Als ik zo de feedback van iedereen lees en hoor en in mijn eigen thuisschooltje kijk hoe het loopt, zijn we het denk ik allemaal wel een beetje zat.
Het thuisonderwijs gaat over het algemeen erg goed en iedereen doet ontzettend zijn of haar best om er wat van te maken. Maar het valt soms lang niet mee.
Mama of papa die je aan het werk zet is toch anders dan juf… En je eigen werk moeten doen maar ondertussen je schuldig voelen richting je kind
omdat die ook aandacht nodig heeft is ook stressvol. 
Ik vind het ontzettend knap hoe alle ouders thuis het weten te klaren nu de bouwmarkten dichtzijn en we geen extra behang rollen meer kunnen kopen.
Ook voor de docenten heb ik grote bewondering.
Elke week zie ik ze stappen zetten en de lessen en uitleg nog weer beter en leuker maken en wegen vinden om toch zo goed mogelijk onderwijs te verzorgen.
Hulde!

Het ziet er naar uit dat er over twee weken dan toch voor de basisscholen een einde aan gaat komen aan deze situatie.
Maar laten we niet te vroeg juichen want de angst voor de Britse variant zou zo maar weer roet in het eten kunnen gooien. 

Hou vol en relativeer waar nodig. Leerachterstanden bestaan alleen ten opzichte van normen en meetlatten die houvast boden in een andere werkelijkheid.
Vasthouden aan systemen die zouden moeten passen op een veranderde werkelijkheid is niet zo zinvol.
Laten we kijken naar de ontwikkeling van de kinderen als mensen.
Daarbij horen zeker ook de taal- en reken ontwikkeling maar laten we niet net doen alsof die paar weken hun hele toekomst als mens vergooien.
Continuïteit in het leren is belangrijk maar welbevinden en kind kunnen zijn is minstens zo belangrijk!

Noodopvang

Met het voortduren van de Lock down neemt de vraag naar noodopvang nog dagelijks toe en dat is heel goed te begrijpen.
Echter menen we ook waar te nemen dat kinderen naar de noodopvang komen waarvan de noodzaak wellicht discutabel is.
In principe hebben alle gezinnen waarvan één ouder in een cruciaal beroep werkzaam is recht op noodopvang plus de kinderen waarvan
wij vinden dat ze om een of andere reden kwetsbaarder zijn.
Maar het blijft noodopvang. Mijn oproep is dan ook steeds heel kritisch te blijven kijken naar de noodzaak van het beroep doen op de noodopvang.
Daar waar het enigszins kan blijven de kinderen thuis, daar waar het moet kunnen ze naar de noodopvang komen als ze daar recht op hebben.

Met vriendelijke groet,

Lucas Sint