Het thema van de Kinderboekenweek deed ook mij weer nadenken over mijn werk en dan met name de vraag:
Waar lukt het mij om werkelijk dat te doen wat mij drijft en waarvoor ik elke dag weer in de trein of auto stap?
Waar ben ik in staan om echt van betekenis te zijn en een verschil te maken?

De afgelopen twee dagen zijn misschien wel een mooie illustratie daarvan.
Want toen ik werd wat ik nu ben en/of doe stond twee dagen vergaderen met het bestuur en de collega directeuren
niet in het lijstje van pluspunten.
En een goed deel van de tijd was het ook niet inspirerend en al was het heus wel nuttig, ik had niet de indruk dat ik
daarmee nou veel toevoegde aan het onderwijs op de Kleine Johannes en daarmee aan de ontwikkeling van kinderen.
Maar die momenten waar het ging om wezenlijke dingen die ons allen raken en over de identiteit van onze scholen,
over leren en over verbinden, realiseerde ik mij weer dat ik het daar voor doe en al zijn het soms kleine en schaarse momenten,
die doen er voor mij alles toe.

Twee thema’s van het directeuren overleg wil ik er hier uitlichten omdat het mij bezighoudt, iets is wat onder veel ouders
leeft en waar we in mijn ogen de komende tijd hard aan moeten willen werken.

Deel – geheel

Een van de krachtigste instrumenten waar we op de vrijeschool mee werken is dat we uitgaan van het geheel en van daaruit naar de delen gaan.
Bij taal en rekenen maar ook in alle andere gebieden.
We leven in een tijd waarin het optellen van delen een doel opzicht lijkt en het besef en oog voor het geheel verdwenen lijkt te zijn.
We zijn een verzameling van individuen, we stapelen kennis in plaats van in samenhang te leren en te ontwikkelen, we verrijken
ons met stukjes van een bedrijf en hopen dan geluk te verkrijgen maar de eerlijke prijs voor een pak melk wordt niet betaald.
Een appeltaart is niet een optelling van stukjes taart maar een geheel om samen te delen.

Maar waar lukt het ons op school om werkelijk nog vanuit het geheel te werken? En waar en waarom niet?
Welke keuzes maken wij ten aanzien van het periode onderwijs wat in vanuit het geheel zou moeten werken?
Hoe verhouden wij ons tot een uitstekende en slim gemaakt rekenmethode die als een van de kern principes herhaald optellen hanteert?
Thema’s die mij bezighouden en raken aan onze identiteit als school en mens.

Vitaliteit – lerarentekort – USP

Een ander thema wat urgent en uiterst interessant is, is het komende leraren tekort en de vele daaraan gerelateerde thema’s.
Ik denk dat wij voor veel (toekomstige) leerkrachten veel te bieden hebben en krachtige unique selling points hebben.
De schoonheid van het onderwijs, de ruimte voor eigenheid en autonomie, een sterke visie met een rijke leerlijn, een prettige omgeving etc.
Aan de andere kant staat juist dat stuk altijd onder druk.
Het gezond makende en energie gevende van het vrijeschool onderwijs is juist de pedagogiek, de vrijheid en ruimte om juist
dat te doen wat aan de orde is voor het kind of de klas.
Maar geven we wel ruimte om dat te leren?
En om het echt uit te kunnen oefenen?
De veelheid aan eisen en wensen maar ook de hoge verwachtingen die aan leraren gesteld worden zorgen voor een enorme werkdruk.
Welke beginnende leraar wil en kan dat?
En hoe is dat met en voor de leraren die nu voor de klas staan?
Wat hebben we te de komende tijd voor elkaar en voor de toekomst?

Kortom om, veel stof om over na te denken, aan te werken en ons toe te verhouden.

Leuk vak wel.

Goed weekeinde,

Lucas